اينك داستان ذيل را كه علي اردبيلي در كتابش كشف الغمه نقل كرده ملاحظه فرمائيد، از امام زين العابدين علي ابن حسين عليهم السلام روايت است كه فرمود: (‌عده اي از مردم عراق خدمت حضرت آمدند، و از ابوبكر و عثمان در محضر ايشان نكوهش كردند،‌ وقتي صحبتشان تمام شد، فرمود ممكن است به من بگوئيد كه آيا شما از مهاجرين اولين هستيد؟كه خداوند دربارة آنان فرموده:

( الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ وَأَمْوَالِهِمْ يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَاناً وَيَنْصُرُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ )

گفتند خير. فرمود: پس شما از آنهايي هستيدكه خداوند در بارة آنان فرموده:

( والَّذين تبَوَّأُوا الدَّارَ وَالْأِيمَانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ) .

گفتند:خير. ‌فرمود: پس وقتي اعتراف كرديد كه از دو گروه اولي نيستيد من گواهي مي دهم كه شما از كساني هم نيستيد كه خداوند درباره آنان ميفرمايد:

( وَالَّذِينَ جَاءُوا مِنْ بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْأِيمَانِ وَلا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنَا غِلّاً لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّكَ رَؤُوفٌ رَحِيمٌ )

بلند شويد از پيش من بيرون برويد خداوند شما را به سزايتان برساند». (اخرُجوا عَنِّي فَعَلَ اللهُ بِكُمْ).

اين است دانش و درك امام زين العابدين عليه السلام و موضع ايشان نسبت به صحابه و ياران رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم و ايشان جزو تابعين بشمار مي آيند،‌ در مورد ستايش صحابه از يكديگر كتابها، اعم از كتب شيعه و سني فراوان است.

گواهي نهج البلاغه

كساني كه نهج البلاغه را مطالعه كرده باشند مي دانند كه سخنان بسياري با صراحت و كنايه درباره ستايش از صحابه پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم وجود دارد، ‌اما اينك يك مورد را انتخاب كرديم، چون كه در آن از قرآن كريم استدلال شده بود.حضرت علي مرتضي عليه السلام مي فرمايد: