اسلایدر

بسم رب المهدی(عج)

حلول ماه مبارک رجب و فرارسیدن میلاد امام محمد باقر(ع)را به تمامی مسلمانان جهان تبریک عرض می کنیم.

استاد سید محمد جواد مهرى

ماه رجب، آغاز پرفضیلت‏ترین سه ماه سال است(رجب، شعبان و رمضان) که هر سه ماه از مقام والایى در میان دیگر ماه‏هاى سال‏برخوردارند. گو این که این ماه، حتى در جاهلیت نیز مورد احترام زیادى بوده‏و آن را حرام مى‏نامیدند زیرا جنگ و کارزار را نیز در این ماه ناروا وممنوع مى‏دانستند. و چون به احترام ماه رجب، تمام سلاح‏ها بر زمین گذاشته مى‏شد،آن را «اصم‏» نیز نام‏گذارى کرده‏اند.

رسول اکرم صلى الله علیه و آله در فضیلت این ماه چنین مى‏فرماید: «الا ان‏رجب شهر الله الاصم و هو شهر عظیم و انما سمى الاصم لانه لایقارنه شهر من الشهورحرمه و فضلا عند الله تبارک و تعالى‏».

«الا ان رجب و شعبان شهراى و رمضان شهر امتى‏».

«الا و من صام من رجب یوما ایمانا و احتسابا استوجب رضوان الله الاکبر واطفى صومه فى ذلک الیوم غضب الله‏».

اى مردم بدانید که ماه رجب ماه «اصم‏» خداوند است و همانا ماهى است‏بس عظیم‏و بزرگ و علت نام‏گذارى این ماه به «اصم‏» این است که هیچ ماهى از ماه‏هاى سال‏از نظر فضیلت و حرمت نزد خداى تبارک و تعالى، به آن نمى‏رسد.

هان! ماه رجب و ماه شعبان دو ماه من‏اند و ماه رمضان ماه امتم.

هان! هر که یک روز از ماه رجب را با ایمان و براى رضاى خدا روزه بدارد، به‏نعمت رضوان بزرگ الهى نایل آید، و روزه‏اش در آن روز خشم خداوند را فرو مى‏نشاند.

مناسبت های این ماه عزیز:

اول رجب:

سالروز ولادت پیشواى پنجم، حضرت امام محمد باقر علیه السلام

سوم رجب:

سالروز شهادت امام على بن محمد الهادى علیهما السلام، دهمین امام

سیزدهم رجب:

 روز ولادت امیرالمومنین علیه السلام:

بیست و هفتم رجب:

مبعث پیامبر اکرم صلوات علیه و آله

پاره ای از فضایل ماه رجب:

1-حدیث قدسى: جَعَلتُ هذَا الشَّهرَ (رَجَبَ) حَبلاً بَینی و بَینَ عِبادی فَمَنِ اعتَصَمَ بِهِ وَصَلَ بِی؛
ماه رجب را ریسمانى میان خود و بندگانم قرار داده‏ام؛ هر کس به آن چنگ زند، به وصال من رسد.(إقبال الأعمال، ج 3، ص 174)

2-حدیث قدسى: الشَّهرُ شَهری و العَبدُ عَبدی و الرَّحمَةُ رَحمَتی فَمَن دَعانی فی هذَا الشَّهرِ أجَبتُهُ و مَن سَألَنی أعطَیتُهُ
ماه (رجب)، ماه من، بنده، بنده من، و رحمت، رحمت من است؛ هر که در این ماه مرا بخواند، اجابتش کنم و هر که حاجت آورَد، عطایش کنم(إقبال الأعمال، ج 3، ص 174)

3-  پیامبرصلى الله علیه وآله:إنَّ فی الجَنَّةِ قَصراً لایَدخُلُهُ إلّا صُوّامُ رَجَبٍ؛
در بهشت قصرى است که جز روزه داران ماه رجب وارد آن نمى‏شوند(بحار الأنوار، ج 97، ص 47.)

4-امام کاظم‏علیه السلام: رَجَبٌ شَهرٌ عَظیمٌ یُضاعِفُ اللَّهُ فیهِ الحَسَناتَ و یَمحُو فیهِ السَّیِّئاتَ؛
رجب ماه بزرگى است که خداوند (پاداش) نیکى‏ها را در آن دو چندان و گناهان را پاک مى‏کند(کتاب من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 92)

به نقل از سایت حدیث http://www.hadith.net  و سایت یا حسین http://www.yahosein.com  

 در ضمن حدیث معراج آمده است که خداوند فرمود: اى محمد، من، تو و على و فاطمه و حسن و حسین و امامان از فرزندان حسین را از نور خودم آفریدم و ولایت شما را بر اهل آسمانها و زمین عرضه کردم، هرکس آن را پذیرفت در نزد من از مؤمنین به حساب آمد و هرکس آن را منکر شد، در نزد من از گمراهان (از ستمگران. خ- ل) محسوب شد، اى محمد! اگر بنده‏اى از بندگان من آن قدر مرا بپرستد و عبادت کند که از کار افتد و از لاغرى و ناتوانى بسان مشک خشکیده و فرسوده‏اى شود و بعد به هنگام ورود بر من منکر ولایت شما باشد او را نخواهم آمرزید تا اینکه اقرار به ولایت شما نماید. ادامه مطلب...

 وقتى اسامى پنج تن مقدس را جبرئیل براى حضرت آدم قرائت کرد، جبرئیل گفت: یا آدم، این نامها را بخاطر بسپار که بعدها یقیناً به آنها نیازمند مى‏شوى، و آن اسماء مشکل‏گشاى تو خواهند بود. بعد از آنکه حضرت آدم مرتکب آن ترک اولى شد و در نتیجه بر زمین فرود آمد، بعد از 300 سال اشک ریختن (به یاد آن نامهاى مقدس افتاد) و با آن اسماء مبارک دعائى ترتیب داد و به پیشگاه خداى متعال چنین معروض داشت:
پروردگارا به حق محمد، على، فاطمه، حسن و حسین، یا محمود، یا اعلى، و یا محسن، یا فاطر از خطاى من درگذر و توبه مرا قبول فرما. در آن هنگام از جانب خداى تعالى خطاب آمد که یا آدم اگر (در آن حال دعا) درخواست مى‏کردى که گناهان همه‏ى فرزندانت را بیامرزم هر آینه همه‏ى آنان را مى‏بخشیدم».

 «آدم و حوا در کنار هم نشسته بودند که جبرئیل به نزدشان آمد و آنان را همراه خود به داخل قصرى از طلا برد، در آنجا تختى از یاقوت قرمز بود و بالاى آن تخت قبه‏اى بود نورافشان، و در میان آن قبه چهره‏اى غرقه در نور، که تاجى بر سر نهاده و دو گوشوار از لؤلؤ در گوشش، و گردن‏بندى از نور بر گردنش آویخته بود. هر دو از نورانیت حیرت‏انگیز آن تمثال در شگفت شدند به حدى که حضرت آدم زیبائى همسرش حوا را فراموش نمود (زیرا شاهد یک زیبائى بى‏سابقه و حسن بى‏نظیرى بود)، لذا روى به جبرئیل کرد و پرسید این صورت کیست؟ جبرئیل گفت: این فاطمه است، و آن تاجش احمدنما، گردن‏بندش حیدرنما و دو گوشوارش نشانگر حسن و حسین اوست. آنگاه حضرت آدم سر خویش را به سوى قبه نور بلند کرد، و در آنجا این پنج اسم را با خط نور نوشته دید: من محمودم و این محمد است، من اعلى هستم و این على است، من فاطرم و این فاطمه است، من محسنم و این حسن است، و احسان از من است و این حسین است.