اسلایدر

این آیه شریفه از جامع ترین آیاتی است که در آن نیکی های اعتقادی و عملی و اخلاقی بیان شده است. این سوال برای بسیاری از افراد مطرح است که چه کار کنیم تا نزد خداوند آدم خوب و از صالحین و ابرار باشیم. خداوند متعال در این آیه شریفه در پاسخ به نصاری و یهود که می گفتند انسان های خوب ما هستیم که به طرف مغرب و مشرق عبادت می کنیم می فرمایند: ملاک خوبی انسان این نیست که به کدام سمت عبادت می کند بلکه ملاک نیکی؛ ایمان به خدا، روز قیامت، ملائکه الهی، انبیا و قرآن است. ایمان به قرآن ایمان به همه کتب الهی است.


این ها ملاک نیکی و بِرّ اعتقادی است. سپس به بیان نیکی در مقامِ عمل می پردازد و می فرماید : مال خود را به نزدیکان(ذوی‌القربای پیامبر)، فقرا و یتیمان انفاق می کنند و نماز را اقامه کرده، زکات پرداخته و به عهد خود وفا می کنند. این آیه یکی از شش آیه ای است که در باب خمس به آن استناد می شود. در مرحله آخر به بِرّ اخلاقی اشاره می فرمایند: و کسانی که در سختی ها ومشکلات زندگی صبر را پیشه خود می سازند این ها افراد صادق و متقی و با تقوا هستند.(آیه 177 سوره بقره)


روایت خیلی خوبی از پیامبراکرم(ص) در ذیل آیه شریفه وارد شده که حضرت فرمودند: کسی که عمل به این آیه کند ایمانش کامل شده است. ما اگر بخواهیم ایمانمان کامل باشد باید بتوانیم به این آیه عمل کنیم. برای تشخیص نیکی و نیکان باید این آیه را بفهمیم و طبق آن عمل کنیم.
ما از آیه شریفه چند نکته استفاده می نماییم. با توجه به این آیه و نیز آیه مبارکه " انما المومنون اخوة" می فهمیم ملاک در اخوت و برادری همین مواردی است که آیه ذکر فرموده است. ما با کسانی که ایمان به خدا، قیامت، انبیاء و قرآن دارند برادر هستیم. اما نسبت به کسانی که ایمان به خدا و انبیاء الهی و قرآن ندارند خدا هیچ وقت نمی گوید برادر هستید. ما با این افراد هیچگاه احساس ارتباط اخوت و برادری نمی کنیم. ایمان به کتاب معنایش ایمان به هر آن چیزی است که در قرآن آمده است نه آنکه فقط بگوییم قرآن را خدا فرستاده است.


در قرآن وقتی مسئله دین مطرح می شود می فرماید: دین مورد قبول خدا اسلام است.(إن الدین عند الله الاسلام) البته محدوده آن را فقط به دین پیامبر آخرالزمان منحصر نمی کند چون حقیقت و باطن همه ادیان الهی اسلام است. آنها که تسلیم واقعی خدا هستند افرادی هستند که مورد قبول خداوندند. ما نمی توانیم از نظر اعتقادات، روایات و معارف دینی که در اختیار ما قرار داده شده به هیچ وجه بگوئیم بین یک مسلمان و یهودی برادری وجود دارد. کدام عالم دینی و کسی که آشنای به معارف و حقایق دینی باشد می تواند بگوید بین یک مسلمان و یهودی اخوت وجود دارد؟ یا بین یک مسلمان و مسیحی اخوت وجود دارد؟ دایره برادری محدود به همین مواردی است که از آیه شریفه استفاده می کنیم. محدوده ارزش ها و ملاک های واقعی در نزد خدا در این آیه نهفته شده است. دایره منتظران واقعی بر مبنای همین ایه شریفه است.



اگر از ما سوال کنند منتظر واقعی چه کسی است؟ می گوئیم افرادی که این آیه بیان فرموده است. در این آیه خداوند کاملاً ابعاد و چارچوب برّ و نیکی را بیان و روشن می فرمایند. ما هیچ گاه نمی توانیم بگوئیم چون دیگری به حسب ظاهر انسان است با ما برادر است. اخوت و برادری که ملاک قرآنی دارد و آثاری نیز بر آن مترتب است همین است که آیه می فرماید. از آثار برادری آن است که افراد توجه به همدیگر داشته باشند و محبت به هم بنمایند و مشکلات یکدیگر را حل نمایند اگر چنان چه به یک فرد مسلمان ظلم شود برادرش احساس کند که این ظلم به خود او شده است. اینکه فرموده " انما المومنون اخوة" و برادری را در ایمان منحصر کرده است، معنایش همین است که برادری از دایره ایمان بیرون نمی رود و ما نمی توانیم از این دایره تجاوز کنیم.



حال اگر انقلاب اسلامی به به عنوان یک انقلاب ارزشی جلوه کرده است و امام راحل ما با فداکاری های مردم و تأسی به قیام حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) و با امید به ظهور حضرت حجت (عج) این انقلاب را بوجود آوردند، این انقلاب متکی به همین پایه های ارزشی است که در متون دین ما وجود دارد. امام (ره) که یک مکتب جدید با خود نیاوردند. همین متون و معارف دینی را احیاء فرمودند و به صحنه عمل آوردند و ارزش ها را در جامعه زنده کردند. قبل از انقلاب مسلمان ها ارزش خود را در این می دیدند که نمازی بخوانند، روزه ای بگیرند، خمس و زکاتی بدهند و حجی هم بروند و اسلام را در همین حد خلاصه می کردند. اما امام آمدند و حقایقی از دین را احیا کردند.



مسئله ظلم ستیزی درمقابل ظالم و عدم تحمل ظلم را تاکید فرمودند. لازم است بر همه ما که انقلاب و منشأ عظیم معنوی آن را که در قرآن و سنت است بشناسیم. بر همین اساس امام یکی از مهمترین آرمان های انقلاب ما را محو اسرائیل بیان فرمودند. شاید عمر این کلام امام به پنجاه سال برسد از همان سال 42. این فقط به عنوان یک شعار سیاسی محض مطرح نبود بلکه به عنوان آرمانی که ریشه قرآنی دارد و قرآن ما را مکلف به آن کرده مطرح شده است. چرا که باید در مقابل کسانی که ظلم کرده و تعدی به حقوق دیگران کرده اند قیام کرد.
لذا امام راحل ظاهراً قبل از سال 42 وقتی به یزد تشریف برده بودند در کتابخانه وزیری این یادداشت را مرقوم فرموده بودند که «إنما اعظکم بواحدة أن تقوموا لله مثنی و فرادی» برای خدا قیام کنید در مقابل ظالمین.



حال اگر چنین حرفی زده شود که بین ملت ایران و اسرائیل چه فرقی وجود دارد؟ ما همانطور که ملت ایران را دوست داریم ملت اسرائیل را هم دوست داریم. این کشف از آن می‌کند که پایه‌های اعتقادی چنین گوینده‌ای ضعیف است. و کسانیکه چنین افکاری دارند باید تجدید نظر در مسائل اعتقادی شان بکنند. این افراد ماهیت انقلاب برایشان روشن نشده و باید در فهم و درکشان نسبت به انقلاب تجدید نظر بکنند اگر از یک جوانی که حتی امام را هم درک نکرده اما یک مقداری با افکار امام آشنا باشد، بپرسیم به نظر شما مردم فلسطین با مردم اسرائیل یکی هستند؟ خواهد گفت: هرگز چنین نیست. چه کسی می‌تواند بگوید مردمی که از اطراف دنیا با پول و تطمیع و وعده و وعیدها جمع شده‌اند و آمدند سرزمینی را اشغال کرده‌اند ما اینها را دوست داریم. کسیکه این حرف را می‌زند باید بین ظالم ومظلوم و حق و باطل فرقی قائل نباشد. یعنی نمی‌فهمد ظالم کیست و مظلوم کیست. حق چیست و باطل چیست.


البته مردم و جوانان ما به خوبی می‌فهمند که این افکار افکار باطلی است و ناشی از جهالت یا غرور گوینده آن است و ما امیدواریم حرفهایی که این روزها زده شده روی مبنای جهالت باشد. اما گاهی ناشی از غرور است. یک انسان پیش خودش فکر می‌کند که تقربش به خدا در جامعه بیش از همه است. یا فکر می‌کند همه چیز را خودش می‌فهمد. اتفاقاً این مهمترین دلیل بر اشتباه اوست کسیکه فکر می‌کند اعقل مردم است همین خیال دلیل است که او اضعف مردم از نظر عقل است. انسانی که چیز فهم است روز بروز دایره مجهولات برایش بیشتر می‌شود هر چه جلوتر می‌رود می‌بیند مجهولاتش از معلوماتش خیلی بیشتر است.


ما خیلی تأسف می‌خوریم که سی سال از انقلاب ما می‌گذرد و یک شعار بسیار محکم که توسط امام رضوان الله علیه مطرح شده و رهبر معظم انقلاب نیز خیلی قوی‌تر و محکم‌تر آنرا دنبال می‌کنند و ملتهای بیدار که در رأس‌شان ملت ایران است آنرا قویتر دنبال می‌کنند آنگاه یک فردی پیدا می‌شود و طوری حرف می‌زند که اول کسانیکه از آن استقبال می‌کنند رسانه‌های صهیونیستی است. خود این آدم نباید بفهمد مطلبی که رسانه‌های صهیونیستی از آن استقبال می‌کنند چیست؟ آنها هفتاد سال است که می‌خواهند خود را به عنوان یک ملت به دنیا تحمیل بکنند آنوقت شما با این حرف‌تان آن را تقویت می‌کنید. می‌گوئید ما ملت اسرائیل را دوست داریم و به خیال خود خیلی هم شجاعت به خرج داده و می‌گویید من از کسی هم وحشت ندارم و این حرف را می‌زنم. خیلی از جاهلان هستند که حرف خود را می‌زنند و از کسی هم وحشت ندارند.
اتفاقاً آدم عاقل باید وحشت داشته باشد که حرفش درست هست یا نیست. کسیکه همینطور بی مهابا می‌گوید من وحشت ندارم این ناشی از عدم علم اوست


ما در آستانه ولادت امام زمان علیه السلام باید حقیقت دین و قرآن را بهتر بشناسیم. اگر از من بپرسند عارف‌ترین مردم به امام زمان (عج) در زمان ما کیست در درجه اول خواهم گفت امام رضوان الله علیه . بدون آنکه ادعاهای خرافی و واهی رویت و ملاقات با امام زمان علیه السلام را داشته باشد تمام وجودش را مسئول در مقابل و محضر امام زمان می‌دید و بر اساس آنچه که قرآن تبیین کرده بود حرکت می‌کرد. نه کم و نه زیاد. و اگر از ایشان سوال می‌کردی که آیا با حضرت ارتباط دارید؟ شدیداً برخورد می‌کرد. من یادم هست یک وقت جناب حجة الاسلام و المسلمین آقای قرائتی در همین جا خدمت والد راحل (ره) آمدند و والد ما بشدت اظهار نگرانی و ناراحتی کردند از اینکه دارد مدعیان دروغین ارتباط با امام زمان پیدا می شود.


اینها دین و افکار مردم را در جامعه منحرف می‌کنند . ما روایات معتبر داریم که هیچ کس از زمان ظهور اطلاع ندارد. بله زمینه‌سازی برای ظهور باید بشود اما اینکه چه زمانی ظهور صورت می‌گیرد معلوم نیست یکسال، دو سال، صد سال یا بیشتر. آیا بشر صد سال پیش می‌توانست وضع بشر امروز را با این همه پیشرفت درک بکند؟ بشر صد سال پیش خود را افراد بسیار فوق العاده نسبت به صد سال قبل خود قلمداد می‌کردند. حال بشر امروز کجا می‌تواند درک کند که بشر صد سال آینده کی هست و چه می‌کند. چه قدرت فکری، علمی و روحی در اختیار آنها قرار خواهد داشت؟ و شاید از این صد سال‌ها متعدد نیاز باشد.


حالا افرادی پیدا می‌شوند و می‌گویند یکسال دیگر، یک ماه دیگر دو روز دیگر ظهور صورت می‌گیرد. خیلی باید مراقب این افکار باشیم. یکی از حرفهای باطل که این روزها زده شده این است که ذکر ایران عبادت است. ذکر ایران چه ربطی به عبادت دارد. این کج فهمی از مسائل دینی است. اگر مقصود آن است که ایران چون اسلامی است از این جهت توجه به این عنوان ثواب دارد باید دانست که هر طلبه مبتدی می‌داند که بین ثواب و عبادت تفاوت زیاد است. آیا همان‌طور که ذکر علی عبادت است می‌توان گفت که ذکر ایران نیز عبادت است؟ این چه تصرف جاهلانه‌ای است که در مسائل دینی می‌شود؟


و متأسفانه این حرفها منتشر می‌شود و روحانیت بایستی بدون حب و بغض‌های سیاسی با این افکار غیر صحیح و باطل برخورد کنند. اگر در پاسخگویی به این افکار ناصحیح حب و بغض سیاسی وجود داشته باشد ضررش از خود آن افکار بیشتر خواهد بود. روحانیت انقلابی که می‌بیند افکار پنجاه ، شصت ساله امام را با ظواهر فریبنده تغییر می‌دهند. الان به این شکل تغییر می‌دهند و سال بعد خواهند گفت ما خود دولت اسرائیل را هم دوست داریم. دولت هم بالاخره جزء همان ملت هستد دیگر.


به فرمایش امام کسانیکه به کمک دولت اسرائیل آمده‌اند از سربازان اسرائیل هستند. از مراجع ما سؤال می‌کردند که درعملیاتهای استشهادی گاهی مردم اسرائیل هم از بین می روند؟ می‌فرمودند جایز است و مانع ندارد. مطلبی که الآن بذهنم آمد آن است که رهبر معظم انقلاب در 22 بهمن فرمودند وصیت نامه امام را با دقت بخوانید و جزء برنامه‌های درسی قرار دهید. این وصیت‌نامه محصول عمر یک فقیه ، فیلسوف ، عارف و مفسر قرآن و سیاستمدار بی‌نظیر دوران است.


ما انتظار داریم از کسانیکه تریبون در اختیارشان هست و صدایشان به خیلی جاها می‌رسد بدانند که در مقابل حرفهایشان مسئولیت دارند و این مسئولیت کم چیزی نیست. من در برابر شما که پنجاه نفر هستید یک مسئولیت دارم و اگرجمعیت پنجاه میلیون باشد مسئولیت بهمان مقدار سنگین‌تر است. فکر می‌کنیم سخن گفتن آسان است و در قیامت از انسان بازخواست نمی‌شود؟


امیدواریم خداوند تبارک و تعالی معرفت ما را نسبت به اصل امامت و نسبت به این امام حیّ و غائب که نظاره‌گراعمال ماست بیشتر بگرداند. خداوند همه ما را از منتظرین واقعی آن حضرت قرار دهد و این انقلاب را روز بروز مستحکم‌تر گرداند. و به انقلاب جهانی آن حضرت متصل بفرماید.