اسلایدر

«یا اباذر لیعظم جلال الله فى صدرک فلا تذکره و کما یذکره الجاهل‏عند الکلب اللهم اخزه و عند الخنزیر اللهم اخزه» موضوع این عبارت ....این فراز از مواعظ رسول اکرم (ص) یاد خداست... ذکر و یاد خدا درقرآن کریم و در روایات شریفه خیلى مورد اهتمام واقع شده است.روایات و آیات فراوانى در این زمینه داریم که اگر مجموعش جمع‏آورى بشود، خودش یک کتاب خواهد بود. و در این زمینه پیرامون ذکرمطالب متنوعى تحت عناوین مختلف مطرح شد. تشویق به ذکر، بیان‏فوائدش، فوائد دنیوى و اخروى‏اش، کمیت ذکر، کیفیت ذکر، مکان‏ذکر، زمان ذکر، و همه این موضوعات و موضوعات دیگر، آیات وروایات زیادى وارد شده است. امر به ذکر در قرآن کریم آن قدر روشن‏است که احتیاج به توضیح ندارد. نکته‏اى که خوب روى آن تأکیدمى‏کنیم این است که نمازى که آن قدر اهمیت دارد در اسلام و عموددین نامیده شده، هدف از نماز، ذکر خدا است «اقم الصلاة لذکرى»همان اندازه‏اى که هدف اعم از وسیله است و غایت از ذى‏الغایة، از این‏عبارت مى‏شود استفاده کرد که ذکر از خود نماز اهمیت بیشترى دارد.البته این احتیاج به توضیح دارد که نماز مشتمل بر ذکر هم هست.چگونه نمازى که خودش مشتمل بر اذکار زیادى است و با آیات قرآن‏و حرکات دیگرى، این چگونه وسیله است براى ذکر؟ خود این احتیاج‏به توضیح دارد، ولى اجمالاً از اینجا مى‏شود فهمید که ذکر یک مفهومى‏است، یک حقیقتى است از نظر قرآن کریم که نماز با آن همه اهمیتش‏مى‏شود آن را وسیله دانست براى ذکر.
حالا اشاره‏اى بکنم اینجا، احتیاج به توضیح بیشتر دارد که نماز حتى‏براى اسکلت حرکات و سکنات و اقوالى که خوانده مى‏شود صدق‏مى‏کند. ذکر آن حالت قلبى‏اى است که موجب توجه انسان به خدامى‏شود و رابطه بین دل انسان و ذات اقدس اله را برقرار مى‏کند.مى‏گویند این نماز را بخوانید تا این که آن حالت قلبى براى شما برقرارشود و ارتباط قلبى بین شما و بین خداى متعال حاصل شود. به این معنانماز مى‏تواند وسیله باشد و این ذکر یعنى برقرارى ارتباط قلبى با خداو طبعاً آن اشرف است، البته اشرف معنایش این نیست که جداى از نمازاست. در خود نماز این حالت حاکم مى‏شود، ولى این عمل را انجام‏بدهد از این جهتى که عمل است، وسیله است براى آن حالت، یک‏توضیح مختصرى بود براى این که چگونه مى‏شود نماز را ما وسیله‏بدانیم و ذکر را بگوییم که اشرف است از خود نماز؟
به هر حال درباره این که این ذکر، ذکر زبانى است؟ ذکر قلبى است؟کدامش اهم است؟ کدامش اشرف است؟ ذکر در علانیة و در جلوى‏دیگران خوب است گفته بشود یا در خلوت، کدامش مهم‏تر است؟ اثرهر کدام چیست؟ آن قدر در این زمینه‏ها ما روایات زیاد داریم که‏مى‏شود کتابى نوشت داراى فصول مختلف، هر فصلى را اختصاص دادبه یک مبحثى از مباحثى که در اطراف ذکر است.

ماخذ: سایت تبیان