اسلایدر

شاه هنوز به عنوان جایی است تا ساعات آخر عمرش را در آسایش بگذراند.فریده دیبا می نویسد: داستان رفتن ما از ایران و سرگردانی در مصر، مراکش، پاناما، مکزیک و امریکا، بسیار عبرت آموز است.

یک جمله ی محمد رضا همیشه آزارم می دهد، هنگامی که امریکای ها به بهانه های مختلف می کوشیدند او را به ایالات متحده راه ندهند و موجبات عصبانیت رژیم انقلابی ایران را فراهم نیاورند، شاه در یک مکالمه تلفنی به راکفلر گفت:« آیا در این دنیای بزرگ ، جای پیدا نمی شود تا روزهای آخرعمر خود را در آسایش بگذرانم.                    

 شوون شاهی                    

احمد علی مسعود انصاری در خاطرات خود می گوید :

معمولا من وخانم دکتر لوسا پرنیا پای بازی شاه بودیم:ساعت بازی ورق او بعد از نهار که ساعت یک بود ، شروع وتاساعت 5 یا 6 به طول می انجامید وبعد می آمد واستراحتی می کرد تا ساعت 8 شب و وقت شام برسد. بعد از شام ، اوقات مجددآ به بازی ورق می گذشت و یا به دیدن فیلم سینمایی. نکته جالب در این ایام این بود که در ساعات ملاقات دیدار ها ، اخلاق دیرینه را حفظ کرده بود و اگر کسی کاری داشت و می گفت علیحضرت با شما فلان کار را دارد ، جواب می داد که دو یا سه روز دیگر مراجعه کنید و این در حالی بود که اوقات او آزاد بود ، اما همچنان جواب فوری دادن به در خواست ها را خلاف اقتدار وشوون شاهی می دانست.