اسلایدر

سومین حقیقت:

زید، غلام و پسر خوانده‏ی رسول‏الله با زینب، دختر عمه‏ی پیامبر ازدواج کرد، اما زندگی مشترک آن دو دوام نیافت. زینب که برای خشنودی رسول‏الله راضی به ازدواج شده بود، نتوانست از نخوت و خودبزرگ بینی‏اش دست‏بکشد. وی شریف‏ترین نسب عرب را داشت و از همه به رسول‏الله نزدیک‏تر بود و زید در خانه‏ی اینان، خدمت‏گزار بود!

زید مؤمن و فروتن، این بزرگ بینی را بر نمی‏تافت و به پیامبر شکایت‏برده، متمایل به طلاق دادن زینب بود، اما پیامبر او را به شکیبایی می‏خواند اما می‏دانست‏خود بزرگ بینی به آسانی از دل‏ها نمی‏رود. در جامعه‏ای که برخورد با مردم فقط بسته به نسب و ثروت بود، پیامبر نخستین تجربه را می‏نمود شاید بتواند سنت تفاخر به اصل و نسب و ثروت را بشکند، که شاید با گذشت زمانی دراز و نبوغ و برتری نسل‏های آتی و تکرار این تجربه با زنانی دیگر که از سنت پیامبر پیروی کنند، جفا کاری از بین رفته و مردمان بر دوستی و یک رنگی و همدلی برانگیخته شوند.

زید که هر روز دست‏به گریبان مشکلش بود، دیگر نمی‏توانست تحمل کند و شکیبایی ورزد. از این رو پیوسته به احترام پیامبر بدو رجوع می‏کرد، زیرا ایشان زید را همسر داده، و پیامبر هر بار به زید می‏فرمود: «همسرت را داشته باش!».

روزها می‏گذشت و وضع میان زید و همسرش زینب بحرانی‏تر می‏شد. وحی رسید و به پیامبر خبر از آن داد که در دل داشت، اما به سبب ترس از حرف مردم پنهان می‏داشت، زیرا پیامبر، رهبر و الگوی مردم بود. در این هنگام زید آمد و به پیامبر خبر داد روابط میان او و زینب به حد انفجار رسیده، هر دو به نتیجه‏ی طلاق رسیده‏اند. آن چه را پیامبر در همین باره در دل پنهان می‏داشت، اکنون بر زبان آورد که فرمایش خدای بلند مرتبه بود: (۲)

(به خاطر بیاور) زمانی را که به آن کس که خداوند به او نعمت داده بود و تو نیز به او نعمت داده بودی (به فرزند خوانده‏ات «زید») می‏گفتی: همسرت را نگاه دار و از خدا بپرهیز! (و پیوسته این امر را تکرار می‏کردی) ; و در دل چیزی را پنهان می‏داشتی که خداوند آن را آشکار می‏کند، و از مردم می‏ترسیدی در حالی که خداوند سزاوارتر است که از او بترسی!»

ادامه دارد...