اسلایدر

حضرت محمد(ص) در میان یهود و نصارای زمان خویش، دشمنان کینه توزی داشت. اینان به رغم آن که شاهد نزول آیات بودند، آن را انکار می‏کردند، در حالی که در کتاب‏های مقدس و پیشین خود، بشارت‏هایی را دیده و خوانده بودند که (گواه و) تصدیق کننده‏ی پیامبر بود و اهل کتاب را به پیروی از پیامبر فرا می‏خواند، اما آن را انکار می‏کردند و نمی‏پذیرفتند...

در هر زمانه‏ای، این دو شیوه انکار و لجاجت پیروانی داشته‌است که بر راه و روش پیشینیان خود بوده‏اند. اینان در آن چه اعتقاد داشتند، تعصب می‏ورزیدند که از تحقیق علمی و پژوهش غیرجانب‏دارانه، بازشان می‏داشت. در نتیجه حضرت محمد(ص) را بزرگ‏ترین دشمنی می‏پنداشتند که مشروعیت‏بقای راه و روش انکار و لجاجت را بر باد می‏داد. از این رو تلاش نمودند حقیقت نبوت خاتم‏الانبیا را سلب کرده، ایشان را فقط نابغه‏ای قرار دهند که بر عرب حکم راند و این وضع برای هر نابغه‏ای مانند ایشان پیش می‏آمد، اما چون در سیره و کردار پاکش، آن چه مؤید نظریه و خواسته شان باشد نیافتند، با خیال و پندار خود افسانه‏هایی بافتند و آن را به ایشان انگ زدند، تا در نبوتش خدشه وارد کنند. همه‏ی آن چه را در این باره (و بدین منظور) بافتند، تاریخ تکذیب می‏کند. آنان بدین وسیله ملت و امت‏خود را فریب می‏دهند تا از گسترش اسلام میانشان جلوگیری کنند.

از شمار این پندارهای نادرست موارد مربوط به زندگی زناشویی پیامبر است. وضع اعتقادی و اجتماعی خیال‏بافان، آنان را بر بافته‏های یاوه‏ی خود یاری کرد. وضع آنان بدیشان اجازه نمی‏داد جز بیش از یک همسر داشته باشند، به رغم آن که راه برای روابط جنسی بی‏حد و مرز باز می‏گذاشت، حتی برای مرد و زنی که ازدواج کرده باشند، تا آن اندازه که بیشتر ملت‏های اروپایی اعتقاد داشتند: ضرورتی برای بودن مرد در خانه نیست، زیرا به هر حال خانه از مرد خالی نمی‏ماند، گر چه مردانی باشند که با همسر شوهر دوست‏اند یا این که زن می‏توانست مادر باشد بی آن که نیاز باشد به صورت سنتی ازدواج کند که مجبور باشد فقط با یک مرد رابطه داشته باشد!

معتقدان بدین فرهنگ در پی نکته‏ای قابل خدشه در زندگی زناشویی پیامبر بودند. از این رو با پندار و خیال، افسانه‏های عشقی و رمانتیک بافتند و همان را دلیل ازدواج پیامبر با زینب بنت جحش - که شوهر کرده بود - دانستند و می‏پنداشتند پیامبر کاری کرد که شوهرش او را طلاق دهد تا خود بتواند با زینب ازدواج کند!

افسانه‏هایشان چنین می‏گوید:

«زینب بنت جحش با زید بن حارثه ازدواج کرده بود. روزی پیامبر به خانه‏ی زید رفت و او را صدا زد، اما وی را در خانه نیافت. در خانه‏ی او پرده‏ای بیش نبود و باد وزید و پرده کنار رفت و زینب از پشت آن دیده شد. وی زنی زیبا و دل ربا بود که مانندش را محمد پیش‏تر ندیده بود. از این رو از زیبایش شگفت زده شد و از پشت پرده با زینب سخنانی گفت، سپس برگشت، در حالی که در دل عشق زینب را داشت!

هنگامی که زید به خانه برگشت، زینب ماجرا را بدو گفت و زید دانست پیامبر عاشق زینب شده، از این رو وی را طلاق داده، آن گاه محمد با او ازدواج کرد!»

در ابتدا افسانه بسیار احساس برانگیز است و به حقیقت‏باید چنین باشد برای هر که نداند زینب کیست و چگونه با زید ازدواج کرد و چه سان زید طلاقش داد، آن گاه چگونه پیامبر با زینب ازدواج کرد. اما برای کسی که به همه یا جزیی از حقیقت آگاه باشد، این افسانه، خرافه‏ای بیش نیست که در برابرش رنگ باخته، می‏داند این داستان، نمونه‏ای از کارهای برخی شرق شناسان برای تشویه و زشت جلوه دادن کردار و سیره‏ی نبوی است تا به اغراض و اهداف تبلیغات مسیحی میان مسلمانان دست‏یابند. در این صورت، حقیقت کدام است؟

نخستین حقیقت:

برای از بین بردن این افسانه، از پایه و اساس، کافی است که بدانیم زینب کیست و پیش از ازدواج با زید، چه نسبتی با پیامبر داشته‌است. زینب دختر امیمه دختر عبدالمطلب، عمه‏ی رسول‏الله است! پس وی دختر عمه‏ی پیامبر است که کنار و نزدیک رسول‏الله رشد و نمو کرد. زینب در کودکی و جوانی نزدیک و کنار پیامبر بود و رسول خدا وی را پیوسته می‏دید و پیش از آن که حجاب بر زنان واجب شود، زینب را مشاهده می‏کرد. در این صورت چرا در آن زمان، جمال و زیبایی زینب، پیامبر را مسحور و جادو نکرد؟! اگر پیامبر مایل به ازدواج با زینب بود، چیزی مانعی نبود، بلکه باعث افتخار و شادمانی زینب و خانواده‏اش بود! اگر فقط همین حقیقت را بدانیم، دیگر کوچک‏ترین ارزش و اثری برای آن افسانه‏ی ساختگی نمی‏ماند...

ادامه دارد....