اسلایدر

به گزارش خبرنگار حوزه دولت خبرگزاری فارس، محمود احمدی نژاد رئیس جمهور
در جدیدترین یادداشت وبلاگ خود (www.ahmadinejad.ir) که سحرگاه امروز
(یکشنبه) نوشت، پس از ذکر دعای "اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه والنصر و
اجعلنا من خیر انصاره واعوانه والمستشهدین بین یدیه‎"، درباره استمرار
انقلاب‎ نوشت: در باب امکان انقلابی ماندن و مفهوم تداوم انقلاب با دو
گرایش عمده مواجه بوده و هستیم‎.
رویکرد‎ ‎اول انقلاب را یک پدیده تاریخی می داند که مثل هر پدیده
تاریخی دیگر، مشمول‎ ‎مرورزمان قرار می ‏گیرد و بنا بر این عبارت پایان
انقلاب عبارتی معنادار و بلکه‏‎ ‎بدیهی است‏‎.
در رویکرد دوم انقلاب حقیقتی اجتماعی و ضرورتی عقیدتی است. انقلاب
تحول و اصلاح مستمر برای رسیدن ‏به قله های کمال فردی و اجتماعی‎ ‎است و
سکون و رکود درحرکت اصلاحی وتحول اجتماعی به معنا ی در ‏جا زدن و‎ ‎عقبگرد
است.‏‎

رویکرد اول انقلابی ماندن را نوعی افراطی گری و ماجراجویی و حتی
قانون شکنی می پندارد اما رویکرد‎ ‎دوم معتقد است که انقلاب، نوعی اصلاحات
دائمی و زیر بنایی است که جهادی‎ ‎مستمر را می ‏طلبد.
یک دوره غفلت یا تغافل می تواند به از دست رفتن همه دستاوردها و‎
‎فرآورده های انقلاب منجر شود. ‏انقلاب دهه به دهه، سال به سال و تصمیم‎
‎به تصمیم باید تجدید و احیاء و بلکه تعمیق شود.
حرکت به سمت ‏عدالت، آزادی، آزادگی، رشد، کمال، صلح و امنیت، برادری
و محبت، برچیدن سوء‎ ‎استفاده ها و برتری طلبی ‏ها و محو کینه ورزی ها،
حرکتی دائمی و مبتنی بر‏‎ ‎نگاه انقلاب محور یعنی اصلاحات زیربنایی،
ساختاری و ‏اساسی است. بسیار‎ ‎روشن است که اینجانب به رویکرد دوم معتقدم.
با جدیت و قطعیت عرض می نمایم‎ ‎که ‏انقلاب دائمی و حفظ انرژی جنبشی و عزم
انقلابی، تنها راه بقاء انقلاب‎ ‎اسلامی و تحقق اهداف اقتصادی، ‏سیاسی،
فرهنگی و آرمانی آن است.‏‎
اعتقاد به انتظار حاکمیت همه ارزشها در جهان در حقیقت اعتقاد به انقلاب همه جانبه و مستمر در اندیشه، ایمان ‏و عمل صالح است‎ .‎
آری! موجیم که آسودگی ما عدم ماست.‏
مراد‎ ‎بنده از انقلابی ماندن تکرار برخی تجربیات و یا بازگشت به نقطه
شروع نیست بلکه دقیقا به مفهوم ‏اصرار بر‎ ‎ارزش های انقلابی و تلاش برای
تعمیم وتعمیق آنها در فازهای تکاملی و مراحل‏‎ ‎بالاتر و مبتنی بر ‏منطق و
تدبیر انقلابی است.‏
پیروان رویکرد اول به‎ ‎تدریج تبدیل به "انقلابیون سابق" یا
"انقلابیون شرمنده" می شوند که بدهکاریهای‎ ‎شخصی خود را به شکل
بدهکارسازی انقلاب، تغییر صورت داده و هزینه خستگی ها‏‎ ‎و بریدگی ها و
احیانا ‏خودخواهی ها و اشرافیت گرایی های خود را بر ملت‏‎ ‎تحمیل می
نمایند.
آنان با ادبیات دلسوزانه و ‏شعارعقلانیت و واقع بینی به‏‎ ‎تدریج،
شعارهای اصلی انقلاب را یک به یک، به نمایندگی خود خوانده از طرف‏‎ ‎ملت
که صا حبان اصلی انقلابند، پس گرفته و احیانا تغییر داده و یا دست کم‎
‎تفسیر به رای می کنند و در مقابل ‏کسانی را که به آرمانهای اصیل انقلاب و
امام‏‎ ‎پایبند مانده اند را با صفاتی چون خام، تندرو،‎ ‎قشری، سطحی و ‏یا
شتابزده توصیف می کنند. چرا که از نظر آنان انقلاب تمام‎ ‎شده است وحداکثر
سالی یک بار یک جشن تولد ‏تشریفاتی برای آن برگزار کردن کافی است و این
همه بدهکاری آنها به امام و شهدا است.‏‎
رویکرد دوم، براین‎ ‎باور است که حکومت باید با همان خلوص و شدت
23بهمن 57 (فردای پیروزی انقلاب) در کنار توده های‎ ‎مردم و ‏عاشق آنان و
دلداده به محرومین و مستضعفین و اهل دوندگی شبانه روزی‎ ‎باشد و خود را
ممنون و ‏بدهکار مردم بداند و نه مالک و طلب کار و منت گذار بر آنها‎.
این حقیر با همه کاستی ها و با همه محدودیت ها و ضعف های شخصی‎ ‎که
بدان معترفم، خود را متعلق به ‏رویکرد دوم می دانم و اگر اسم این سادگی‎
‎است، از خدای شهیدان می خواهم که هیچوقت پیچیده نشوم و همیشه ‏ساده
بمانم‎.
منبع