اسلایدر

به گزارش خبرگزاری فارس، عطاءالله مهاجرانی درباره اظهارات اخیر عبدالکریم
سروش درباره قرآن، در پایگاه اینترنتی خود یادداشتی دنباله دار را با نام
«قرآن کلام خداوند» آغاز کرده است.
در بخشی از این یادداشت آمده است: مطالبی از این دست را باید با
فراغ بال نشست و نوشت، با افراد اهل فن مشورت کرد، متن را بارها خواند و
واژه ها را از هر نظر سنجید.
وی افزوده است: من از زاویه‌ای دیگر به نقد و بررسی نظریه سروش
می‌پردازم[...] . تردیدی نیست که سروش هم نمی‌تواند اندیشه و باور خود را
بری و به دور از نقد و نارسایی و اشتباه بداند.
مهاجرانی به بحث صدرالمتالهین درباره قرآن اشاره کرده و می نویسد:
صدرالمتالهین در آغاز جلد هفتم –الجزء الثانی من السفر الثالث -اسفار بحث
نسبتا مفصلی در باره قرآن مجید دارد. پس از این به سخن او بسیار
می‌پردازم.
مهاجرانی نوشته است: شگفت انگیز بود که هیچکدام از ناقدان حوزوی و
دانشگاهی سروش به نوشته ملاصدرا نپرداخته‌اند. ملا صدرا نکته‌ای می‌گوید
تکان دهنده «رب ادیب اریب عاقل فصیح عارف بعلم اللغه و النحو و البلاغه،
متکلم قادر علی فن المناظره مع الخصام و الالزام فی علم الکلام، لم یسمع
حرفا من حروف القرآن و لا فهم کلمه واحده من کتاب الله النازل علی
عبده...»(الحکمه المتعالیه، جلد 7 ص.43)
وی ادامه داده است: چرا چنان دانشمند ادیب زبان‌دان بلیغ متکلم که
رقیبان خود را ساکت می‌کند، حرفی از قرآن نشنیده و کلمه‌ای از آن را
نمی‌داند؟ چرا ملاصدرا آن دانشمند فرضی را چنین کوچک کرد و قرآن را چنان
عظیم و دست نایافتنی؟ او کلام خدا را چگونه می‌دید؟ با کدام نگاه به قران
نگاه می‌کرد، که می‌گوید: «در هر حرفی از حروف قرآن مجید هزار راز ورمزو
کرشمه و اشاره و شیدایی و دلربایی و مجلس آرایی نهفته ست.»( همان: ص.44)
«هیهات! ما و امثال ما از قرآن غیر از سیاهی حرف‌ها چیزی نمی‌بینیم. ما در
جهان تاریکی به سر می‌بریم. سهم ما از قرآن همان مرکبی است که بر کاغذ نقش
شده...»(همان ص.33)
منبع