اسلایدر

باده دوشینه

در باب شکر 18/11/86

شکر یکی از مقامات است (مانند صبر.توبه و....) و تمامی مقامات وجود دارند و فقط یک واژه زیبا نیستند

 ودلایل عقلی ونقلی بسیاری در این باب هست.شکر رشد است توسعه وجودی و بستر قرب است.

 ریشه آن به کمال خواهی بر می گردد. منشاء شکرخدا خواهی است و چون خدا خواهی فطری است شکر نیز فطری است

 و فطرت است که حکم به شکر و سپاس گذاری میکند(دلیل عقلی).

به هر روی چون نعمت رسانی هست شاکری نیز باید و شکری . شکر یعنی تشنگی وبیشترخواستن .

پس شکر بیشتر=کمال و بیشتر داشتن.

همچنین شکر مراتب دارد و هرکس به فراخور رتبه خود باید شکرگذار باشد و اگر بداند وبتواند و نکند گناه و معصیت کرده

 و بزرگ و کوچک وباسواد بی سواد ندارد. همانطور که به پیامبر اعظم (ص) گفتند:

- شما که وارد بهشت میشوید دیگر چرا شکرگذاری میکنید؟

-ایشان فرمودند: آیا نمیخواهم رشد کنم؟!

باده دوشینه سلسله مباحث کوتاه و مفیدیست که پس از نماز صبح از سوی حجت الاسلام والمسلمین علی اکبری ارائه میشود.

به تمام دوستان توصیه میشود مستقیما این باده را از دست ایشان بگیرند.

از این پس این مقال در  بایگانی موضوعی در موضوع باده دوشینه ارائه میشود.

««با سپاس از خواندن شما»»