اسلایدر

مسأله 997: بر مرد و زن، مستحب است، پیش از نمازهاى واجب یومیه (اذان) و همچنین (اقامه) بگویند، بلکه ترک اقامه سزاوار نیست، ولى پیش از نمازهاى واجب غیر یومیه مانند نماز آیات، مستحب است سه مرتبه بگویند: (الصَّلاٰة).

مسأله 998: اذان بیست جمله است: (اللهُ اَکْبَر) چهار مرتبه، (أشْهَدُ أنْ لاٰ إلٰهَ إلاّالله)، (أشْهَدُ أنّ مُحَمَّداً رَسُولُ الله)، (أشْهَدُ أنَّ عَلِیّاً وَلىُّ الله)، (حَىَّ عَلَى الصَّلاٰةِ)، (حَیَّ عَلَى الْفَلاٰحِ)، (حَیَّ عَلىٰ خَیْرِ الْعَمَلِ)، (اللهُ أکْبَر)، (لاٰ إلهَ إلاّالله) هریک دو مرتبه.

مسأله 999: اقامه نوزده جمله است، که دو مرتبه (اللهُ أکْبَر) از اول اذان و یک مرتبه (لاٰ إلٰهَ إلاّ الله) از آخر آن کم مىشود و بعد از گفتن (حَیَّ عَلىٰ خَیْرِالْعَمَل) دو مرتبه (قَدْ قٰامَتِ الصَّلاٰة) اضافه مىگردد.

مسأله 1000: (أشْهَدُ أنَّ عَلِیاً وَلیُّ الله) جزو اذان و اقامه است. و در روایاتى به آن اشاره شده که در (الفقه) بیان نموده ایم.

ترجمه اذان و اقامه

احکام اذان و اقامه

مسأله 1001: بین جمله‏هاى اذان و اقامه، نباید زیاد فاصله شود و اگر بین آن بیشتر از معمول، فاصله بیندازد، باید دوباره آن را از سر بگیرد.

مسأله 1002: اگر در اذان و اقامه، صدا را در گلو بیندازد چنانچه غنا شود، یعنى مانند آوازه خوانى که در مجالس لهو و لعب معمول است، حرام مىباشد و اگر غنا نشود حرام نیست.

مسأله 1003: در پنج نماز اذان ساقط مىشود، اول: نماز عصر روز جمعه. دوّم: نماز عصر روز عرفه، روز نهم ذیحجه. سوم: نماز عشاى شب عید قربان براى کسى که در مشعرالحرام باشد. چهارم: نماز عصر و عشاى زن مستحاضه. پنجم: نماز عصر و عشاى کسى که نمىتواند از بیرون آمدن بول و غایط، خوددارى کند. و در این پنج نماز در صورتى اذان ساقط مىشود که با نماز قبلى فاصله نشود، یا فاصله کمى باشد.

مسأله 1004: اگر براى نماز جماعت، اذان و اقامه گفت باشند، کسى که با آن جماعت نماز مى خواند، اذان و اقامه نگوید.

مسأله 1005: اگر براى خواندن نماز جماعت، به مسجد برود و ببیند جماعت تمام شده، تا وقتى صفها بهم نخورده، و جمعیّت متفرّق نشده اند، براى نماز خود اذان و اقامه نگوید.

مسأله 1006: در جایى که عده‏اى مشغول نماز جماعتند، یا نماز آنان تازه تمام شده و صفها بهم نخورده است، اگر انسان بخواهد فرادا یا با جماعت دیگرى که برپا مىشود نماز بخواند، با سه شرط اذان و اقامه از او ساقط مىشود، اول: براى آن نماز اذان و اقامه گفته باشد. دوّم: نماز جماعت باطل نباشد. سوم: نماز او و نمازجماعت، در یک مکان باشد، پس اگر نماز جماعت داخل مسجد باشد و او بخواهد در بام مسجد نماز بخواند، مستحب است اذان و اقامه بگوید.

مسأله 1007: اگر در مسأله پیش، شک کند نماز جماعت صحیح بوده یا نه، اذان و اقامه از او ساقط است، ولى اگر در یکى از دو شرط دیگر شک کند، استحبابا یا رجاءاً، اذان و اقامه بگوید.

مسأله 1008: کسى که اذان و اقامه دیگرى را مىشنود، مستحب است هر قسمتى را که مىشنود تکرار نماید.

مسأله 1009: کسى که اذان و اقامه دیگرى را شنیده، چه با او گفته باشد یا نه، در صورتى که بین آن اذان و اقامه و نمازى که مىخواهد بخواند، فاصله زیادى نباشد، مىتواند براى نماز خود اذان و اقامه نگوید.

مسأله 1010: اگر مرد، با قصد لذت اذان زن را بشنود، اذان از او ساقط نمىشود، بلکه اگر قصد لذّت نیز نداشته باشد، معلوم نیست اذان ساقط شود.

مسأله 1011: اذان و اقامه نماز جماعت را باید مرد بگوید، ولى درجماعت زنان، زن مىتواند اذان و اقامه بگوید.

مسأله 1012: اقامه، باید بعد از اذان گفته شود و اگر قبل از اذان بگویند، صحیح نیست.

مسأله 1013: اگر کلمات اذان و اقامه را، بدون ترتیب بگوید، مثلاً (حىّ على الفلاح) را پیش از (حىّ على الصّلاة) بگوید، باید از جایى که ترتیب به هم خورده، دوباره بگوید.

مسأله 1014: باید بین اذان و اقامه، فاصله ندهد و اگر بین آن مقدارى فاصله شود که اذانى را که گفته، اذان این اقامه حساب نشود، مستحب است دوباره اذان و اقامه بگوید.

مسأله 1015: اذان و اقامه، باید به عربى صحیح گفته شود، پس اگر به عربى غلط بگوید، یا به جاى حرفى، حرف دیگرى بگوید، یا مثلاً ترجمه آن را به فارسى بگوید، صحیح نیست.

مسأله 1016: اذان و اقامه، باید بعد از داخل شدن وقت نماز گفته شود و اگر عمدا یا از روى فراموشى، پیش از وقت بگوید باطل است.

مسأله 1017: اگر پیش از گفتن اقامه شک کند اذان گفته یانه، اذان بگوید، ولى اگر مشغول اقامه شود و شک کند اذان گفته یا نه، گفتن اذان لازم نیست.

مسأله 1018: اگر در بین اذان یا اقامه، شک کند قسمت پیش را گفته یا نه، آن را بگوید، ولى اگر در حال گفتن قسمتى باشد، گفتن قسمت پیش لازم نیست.

مسأله 1019: مستحب است در هنگام گفتن اذان رو به قبله بایستد، با وضو یا غسل باشد، دستها را برگوش بگذارد، صدا را بلند نماید و بکشد، بین جمله‏هاى اذان کمى فاصله دهد و بین آن حرف نزند.

مسأله 1020: مستحب است در موقع گفتن اقامه راه نرود، آن را از اذان آهسته تر بگوید، جمله‏هاى آن را به هم نچسباند، کمتر از جمله‏هاى اذان فاصله دهد.

مسأله 1021: مستحب است بین اذان و اقامه، یک قدم بردارد، یا کمى بنشیند، یا سجده کند، یا ذکر بگوید، یا دعا بخواند، یا کمى ساکت شود، یا سخنى بگوید، یا دو رکعت نماز بخواند، اما حرف زدن بین اذان و اقامه نماز صبح و مغرب مستحب نیست.

مسأله 1022: مستحب است کسى که براى گفتن اذان معیّن مىشود، عادل، وقت شناس و صدایش بلند باشد و اذان را در جاى بلند بگوید.